Ibiza 26 graden, strakblauwe lucht, een stuk of twintig zeilboten en 150 blije mensen. Alle ingrediënten voor een relaxed feest zeg maar. Maar feesten op Ibiza doe je vooral in clubs. En ik moet bekennen dat ik geen idee heb wat ik ervan kan verwachten. Maar ik ga sowieso en laat alle vooroordelen lekker even varen.
Ik kijk mijn ogen uit. In de club, waar je als vrouw trouwens zo naar binnen mag mits je vrolijk glimlacht en niet je meest oversized outfit aan hebt, zijn allemaal kleine tuintjes. Stuk voor stuk omheind door paaltjes met een touw ertussen. Het lijkt of je er zo overheen kunt stappen om even polsen of het ook echt een leuk tuintje is. Alleen zodra je ook maar één voet binnen het touw zet, duiken uit het niets vier bodyguards op die je er hup weer uitgooien.
Maar we geven niet op! Er moet ergens een onbewaakte doorgang zijn. En ja hoor, via de catacomben belanden we uiteindelijk op een exclusief tuinfeest. In niet zomaar een tuin, nee in een heuse paleistuin. Met drie terrassen en een automatisch sproeisysteem om ervoor te zorgen dat niemand uitdroogt. Als klimop krioelen de gasten door elkaar heen. Een zee partygangers deint op de beat. Alleen de zeilen ontbreken. En omdat de tuinfeesten hier nooit aflopen, wordt er pokon uitgedeeld om vooral de zonsopgang niet te missen. De pokon sla ik even over! Wat een beleving. Het was bizar en bijzonder.
Denk dat het tijd is om de bloemetjes deze winter gewoon buiten te laten staan. En net te doen of het altijd zomer is.