Sinds vijf jaar beoefen ik een nieuwe favoriete sport: dameshockey, of beter veterinnen-hockey. Dat is met 20 vrouw in een team wekelijks ploeteren om maar in de klasse te blijven van afgelopen jaar. En als dat lukt, dan zijn we zeg maar niet ouder geworden. Kunnen we nog steeds koelbloedig zeggen dat we pas 42 zijn. Maar O wee als we degraderen. Dan doen we dat op alle fronten. Dan dalen we in aanzien! Op het veld maar ook op het terras. Voor, achter en op de bar. En erger nog: dat maak je als veterin nooit meer goed.
Veterin is trouwens sowieso een vrij seksloze term die nodig aan verfrissing toe is. Het is al best zwaar dat hockey boven de veertig. Als je dan ook nog Veterinnen heet of nog erger VET A,B C of D dan wordt het er niet beter op. XL vinden we ook niet heel aantrekkelijk en senioren willen we nog verre van blijven. Dan wordt het straks rollator hockey. Nee we houden het toch maar zo.
Veterinnen hockey is gewoon voor de echte bikkels die in het gras hebben leren hockeyen. In een te grote rok of overgooier. Waarbij iedereen je onderbroek zag als je een sliding maakte. Eigenlijk ben ik dus helemaal geen echte veterin want ik ben pas net begonnen. En stiekem ben ik daar best blij om. Heb ik tenminste gewoon een hip rokje met een broekje eraan vast. En heb ik niet door de graspollen de bal hoeven zoeken. Dat ik dan toch nog steeds Veterin heet, neem ik wel voor lief.
Op naar een nieuw seizoen in hopelijk dezelfde klasse 🙂