‘Jij kent ook iedereen hè’, zegt Lynn tegen me. ‘Hoe kom je daar nou bij?’ vraag ik. ‘Nou je zegt echt iedereen gedag’,
‘Oh, maar dat zijn mijn Hallovrienden. Die ken ik niet echt maar omdat ik ze regelmatig tegenkom, zeggen we altijd ‘hallo’ tegen elkaar. En zonder met ze te praten, weet ik eigenlijk best veel over ze.
Zo weet ik dat die vrolijke mevrouw daar ook drie dochters heeft en altijd met de fiets gaat. En ze loopt hard, net als ik. Grappig toch! En die grijze meneer die net zo enthousiast zwaaide, die heeft een keer geholpen toen ik een lekke band had. En daar loopt het yogameisje (zo noem ik haar), steevast in een hippe joggingbroek. En dan hebben we nog de fietszwerver, die fietst altijd op een andere fiets door het dorp. Met zo’n geel fluorvest aan. En telkens weer op een andere fiets. Werkt vast bij de fietsenmaker ofzo’.
En weet je wat het fijne is aan Hallovrienden: je hoeft nooit met ze af te spreken. Je komt ze vanzelf tegen!
Lief!