“Ik heb helemaal geen voornemens” zegt mijn 15-jarige dochter. Traditiegetrouw zitten we aan het oudejaarsdiner en delen we een voor een onze voornemens. Maar ze heeft er geen. “Te druk” benadrukt ze.
Iedereen kijkt haar verbaasd aan. Ik ook. Ik zit boordevol voornemens. Niets meer kwijtraken, geen gehaast, mijn blog dagelijks vullen én misschien beter luisteren.
Mijn broer vertelt trots dat ie zijn bedrijf gaat verkopen. Mijn schoonmoeder en zus willen allebei vijf kilo afvallen. En opa wil nog een keer clubkampioen worden.
Dan ben ik aan de beurt. “Ik blijf gewoon doen wat ik wil. En als iemand het er niet mee eens is, dan hoor ik dat graag. Ik weet alleen niet of ik er ook naar luister”.