True Lies

Tijd is geld dus dat uurtje extra is pure winst. In alle opzichten. En het gebeurt niet vaak dat je tijd cadeau krijgt. Dus als dat zo is, dan moet je het wel goed benutten. Ik ben altijd al voorstander van lucratief sparen. Maar dan heb ik het over geld en niet over tijd. Potje over noem ik dat. Bijvoorbeeld als je sinaasappels koopt en die blijken in de aanbieding te zijn. En nog beter: als je naar de film wilt maar die blijkt uitverkocht. Dan heb je twee tickets bespaard. En als iemand je een parkeerkaartje geeft omdat ie een uur teveel erin had gegooid. Kleine potjes over. 

Maar vandaag wil ik mijn ‘potje over’ aan wintertijd efficiënt invullen. Ik reken het uurtje om naar mijn uurtarief en koop er direct nieuwe hockeyschoenen voor. Die heb ik dan maar binnen. Gratis en voor niks. Bovendien moet ik toch hockeyen vandaag.

Toch heb ik mijn twijfels bij het moment waarop we die klok terugzetten. Als we dat moment voortaan zelf kunnen bepalen, voelt het ook echt als extra tijd. Mijn dochter is het met me eens. ‘Als ze het nou eens vlak na de middagpauze doen. ’ Of aan het eind van een hockeywedstrijd als je achter staat. Kun je mooi nog even terugkomen.  Of toch maar gewoon tijdens dat feestje. Extra dansminuten zijn immers altijd goud waard. 

Al mijmerend over mijn zee aan extra tijd, zie ik appjes in kapitalen binnenploppen: ‘WAAR BLIJF JE? SCHIET OP!’ Ik heb me een uur vergist. Over vijf minuten begint mijn wedstrijd. Ik race tegen de klok en ren vlak voor het startsignaal het veld op.

En dan weet ik wat ik ga doen met gewonnen tijd. Ik ga mijn klok dit jaar gewoon NIET terugzetten en hou dat uurtje extra vast. Heb ik permanent tijd over. Hoe lekker. Alleen niet vergeten om het voor de zomertijd te verzilveren anders is het toch echt een verloren uurtje.