‘Zullen we een keer een cruise maken’ smeekten mijn dochters afgelopen herfst. Dat is echt mega chill. Op zich best handig om dat zo bij mij neer te leggen want mijn vakantiewensen zijn heel eenvoudig: zee, zeilen, zon. Precies in die volgorde. Dus een cruise komt dan aardig in de buurt. Toch kreeg ik bij het idee alleen al spontane rillingen op mijn rug. En dat terwijl ik het zelden koud heb.
Misschien heeft het boek Grand Hotel Europa me nog een extra antizetje gegeven. Hier worden de toeristen al behoorlijk beroerd afgeschilderd. Laat staan die belachelijke cruises waarbij duizenden mensen tegelijk een haven binnenstormen om binnen drie uur alle highlights af te vinken van hun to-do-lijstje. Nee, mij niet gezien op zo’n boot. Bovendien kun je zelf niet kiezen wanneer je er wel of niet af kunt.
Mijn dochters waren niet onder de indruk en vervolgden hun relaas met alle voordelen van de beoogde zeetrip: zwembaden, eindeloos zonnen, winkelen in mijn favoriete winkels, elke avond de lekkerste salades eten. En als klap op de vuurpijl zouden we elke avond gaan dansen op live muziek. Wat een vooruitzicht!
We hebben niet geboekt. Gewoon omdat we toch graag zelf bepalen waar we heen gaan en liefst ook met wie. Cruise Control is het enige wat in me opkomt. Cruiseschepen zijn deze dagen allesbehalve in controle. En daar kunnen ze niets aan doen. Dus cruisen wij even lekker door op de ski’s deze week. En als we harder willen of eerder willen stoppen, dan doen we dat.
et espérer que la neige est au rendez-vous là-bas.
ici pluvieux, donc parapluie! bisous