Afgelopen vrijdag stond ik eindelijk in het Philips-stadion mee te zingen met de nummers van mijn favoriete Brabantse zanger Guus. En taalgevoelig als ik ben, zat ook mijn zachte G er zo weer in. Heerlijk Brabant. Even wil ik weer terug. En dan komt de helikopter. Deel van de show? Of toch voor de veiligheid?
Na afloop zie ik de ongeruste appjes van mijn moeder. Terreurdreiging bij het concert. Ik kan het niet geloven. En Guus zong gewoon door. Wat Geweldig. Ik heb niks gemerkt. Er was weliswaar geen vuurwerk maar dat was ook niet nodig voor dit knalconcert. Guus wat geweldig dat je zo rustig bleef en het feest voor ons nog even door liet gaan. Ik denk dat we dat altijd moeten doen. Gewoon doorgaan en niets laten. Geef mij je angst, ik geef je er hoop voor terug.