Drie maanden Corona-tijd. Hoe staan we ervoor? Heeft het ons extra weerbaar gemaakt? En kunnen we wel omgaan met een ‘nieuw normaal’? Of zijn we stiekem toch blijven hangen in onze oude routine en regelmaat?
Toen de intelligente lockdown werd aangekondigd, moest ik ook even terugschakelen. Terug naar een acceptabel tempo waarin ik gestaag vooruit bleef gaan, of misschien zelfs bijna stilstond. Lastig vond ik het. Als je eenmaal gewend bent aan een bepaalde snelheid, lijkt elk ander tempo je uit balans te halen. Vergelijk het met fietsen. Als je te langzaam gaat, val je om. En omvallen is echt het laatste wat we willen in deze Coronatijd.
Ik zoek dus naar een nieuwe modus en stuit op Darwins uitspraak dat niet de sterksten en de slimsten crises overleven maar juist diegenen die zich het best kunnen aanpassen aan veranderende omstandigheden.
Dat klinkt als een plausibele oplossing voor deze Coronatijd. Waar ik aan het begin nog de mazen in het net opzocht om vooral toch alles te blijven doen zoals ik gepland had, besluit ik om mee te bewegen. En ben ik benieuwd of ik inderdaad in staat ben om me aan te passen.
Kan ik accepteren dat ik even geen strakke deadlines heb en geen vastomlijnde opdrachten? Lukt het me om niet te lang stilstaan bij wat er niet kan, maar te kijken wat er wel kan. Kan ik zelf nieuwe kansen creëren? Ook als die me in eerste instantie niets opleveren.
Natuurlijk kan ik dat, denk ik. Ik houd niet eens van routine. En dan kom ik er langzaamaan achter dat ook ik boordevol routines zit, die ik stiekem toch wel mis of zelfs nodig heb om productief te blijven. Waarom zou ik vandaag heel hard werken als ik dat ook morgen kan doen. En voor ik het weet is er een maand voorbij en heb ik zelfs de makkelijkste to-do’s niet van mijn lijstje af kunnen strepen.
Gelukkig heb ik alle tijd om te sporten. Maar ook dat valt onder mijn routine-activiteiten. Als ik mee wil veranderen, zal ik mijn dagelijkse routines en doelen moeten bijstellen. Zo besluit ik dat mijn regelmatige duurloopsessies te doorbreken met intervaltrainingen. Niet omdat ik dat leuk vind maar om uit mijn comfortzone te stappen. En straks na corona een snellere marathontijd te kunnen neerzetten dan ervoor.
Zolang je in beweging blijft, kom je vooruit. En zolang je vooruit blijft gaan, komen er nieuwe kansen op je pad. Dat gebeurt gewoon. Daar hoef je niets voor te doen, je moet er alleen voor openstaan. Anders zie je ze niet.