De vakantie loopt ten einde en de meeste hockeyteams zijn weer aan hun trainingsprogramma begonnen. Enthousiaste meisjes en jongens die maar wat graag sporten. Vandaag is de eerste oefenwedstrijd, om in het ritme te komen, zeg maar. Vrolijk kom ik aangelopen en zwaai ik naar mijn dochter in het veld. Een kritische blik van een van de ouders ‘je zwaait toch niet naar iemand in het veld’. Ik negeer het maar en glimlach iedereen gedag. En ik stel me voor aan alle nieuwe ouders. Een eindje verderop staat een hoofdschuddende vader van de tegenstanders. Hij ziet er gestresst uit. Zeker als je bedenkt dat het nog vakantie is.
Ik vraag vriendelijk wat er aan schort. Hij slaakt een diepe zucht: ‘die scheids heeft al twee keer onjuist gefloten, dat kan toch niet’. Ik schiet in de lach `die zit dan vast nog in de vakantiemodus, ’t is een oefenpotje toch?’
Hoofdschuddend loop ik door. Dit kan toch niet waar zijn. Ik knijp mezelf. Au, het is echt zo.
Kom op collega-ouders: relax, kijk en geniet. Want voor je het weet, willen ze helemaal niet meer dat je komt kijken. En dan sta je alleen thuis te hoofdschudden. Omdat je niet begrijpt waarom je niet meer langs het veld gewenst bent.
Succes scheidsen, zet ‘m op. Ik ben onpartijdig, dus altijd voor jullie!
Heel goed Lies, een wijs advies ook voor opa’s en oma’s!
Haha, dat hebben opa’s en oma’s toch niet nodig 🙂